Wat is co-reflectie?

Co-reflectie is een kwalitatieve onderzoeksmethode waardoor doelgroepen beter begrepen kunnen worden. De behoeften van de eindgebruiker zijn als een ijsberg; je ziet alleen het stukje boven water. Met co-reflectie probeer je het stuk onder water in beeld te brengen. Daarnaast gaan behoeften veel langer mee dan oplossingen. Een floppy of harde schijf is een oplossing voor de behoefte: dataopslag. De behoefte tot dataopslag blijft lang staan, terwijl floppy’s en harde schijven snel achterhaald zijn. Inzicht in deze behoeften is de basis om een vraagstuk aan te pakken. Je achterhaalt deze inzichten door intensief met de gebruiker in hun natuurlijke omgeving in gesprek te gaan en hun ritmes, beweegredenen en gewoonten te achterhalen.

Het is een kwalitatieve onderzoeksbenadering om mensen te bestuderen om hun latente behoeften te identificeren. Onderdeel hiervan is dat je kijkt naar deze behoeften zonder dat je vooraf precies weet wat je zoekt. Je vertrouwt erop dat je vermogen om het probleem te definiëren tijdens het zoeken naar voren zal komen. Met co-reflectie krijg je empathie voor de gebruiker, zoek je naar verrassingen en vind je verschillen in uitspraak en gedrag. Je vergelijkt de co-reflectie sessies en vindt onderliggende thema’s in de behoeften. Optimale steekproefgrootte is dan ook een minder relevant begrip: je weet dat je voorlopig genoeg mensen hebt gesproken wanneer je impliciete inzichten hebt, hebt gevonden wat ontbrak, kan uitleggen waarom bepaald gedrag bestaat of tijdens interviews al weet wat gezegd gaat worden.

• Producten en diensten bestaan niet in vacuüm: ze maken deel uit van een alledaagse context waarin mensen ze (zelfs passief) gebruiken in combinatie met andere producten, diensten, mensen op verschillende plaatsen en in de tijd.
• Mensen zijn expert van hun eigen ervaringen. Door mensen uit te nodigen in hun expertisefunctie en duidelijk uit te leggen hoe belangrijk bijdragen vanuit hun standpunt zijn, zullen mensen het leuk vinden om zich open te stellen en waardevolle informatie te verstrekken.
• Mensen zijn zich niet direct bewust van hun dagelijkse ervaringen. Met interviews kom je erachter wat ze zeggen en denken. Met observaties in de context kom je erachter wat ze doen en hoe ze dingen gebruiken. Met generatieve technieken kom je erachter wat ze weten en voelen en misschien zelfs van dromen. Een combinatie van deze technieken geeft een rijk beeld.
• Mensen hebben moeite om in de toekomst te kijken. Door ze mee te nemen op een reis van wat voor hen persoonlijk betekenisvol is in het heden en in het verleden, zijn ze zich veel meer bewust van wat voor hen in de toekomst van belang kan zijn.